शब्द माझे

शब्द माझे एवढे करतील आता
माझियावाचूनही तरतील आता

आजच्यापुरता पुरेसा ध्वस्त झालो
भावनांचे पूर ओसरतील आता

ऊर बडवू लागले सदरे सुखाचे
वेदना मौनात वावरतील आता

माणसांशी जवळचे नाते निघाले
श्वापदे कोणांस घाबरतील आता?

व्यापले आभाळ आता तारकांनी
झोपड्या दारिद्र्य पांघरतील आता

मारण्याआधीच केले माफही मी
काय तुमचे हात थरथरतील आता?

जाहले शिंपून माझे रक्त सारे
ताटवे बहुतेक मोहरतील आता

आणखी नाहीत जगल्याचे पुरावे
फक्त हे डोळेच पाझरतील आता

--- वैभव जोशी

(सुरेशभट.इनवरून साभार)